Uzun Zaman Sonra

         Uzun süredir yazmıyordum. Kelimelerin, (kendimce) kendilerine uygun olan cümlelere yer etmelerine vesile olmayı özlemişim.  Duygularımı, düşüncelerimi çeşitli anlatım teknikleriyle dile getirmeyi özlemişim... Çoğu teknik, kullanmadığımdan dolayı zihnimde unutuluşa yüz tuttu. 

         Bilgisayarın başına oturup saatlerce öykü kurguladığım günleri hatırladım. Tek yaptığım şey, kendimi öyküye vermek ve arada sırada kahve yapıp hemen çalışmaya dönmekti. O kadar çok dünyadan soyutlardım ki kendimi yazarken... Ama yazdığım, yazdıklarım, yine dünyayla ilgili şeylerdi. Anlatman gerekene bazen ayrılık sözleri etmen ve süresini kendin ayarlayabileceğin ya da hislerin yerine oturduğunda sonlandırabileceğin bir gurbet gözüyle bakman gerekiyor. Bunu kendime diyorum, size değil. Bir gurbet gözüyle. Bir şiir başlığı olabilir: Bir Gurbet Gözüyle. Ya da... Bir Gurbet Gözüyle Bakmak. Yazdığım metnin başlığını da anlatı içindeki cümlelerden ya da ifadelerden seçerdim. Böylelikle anlatının kimliğini içeren o başlık, bazen anlatıyı da sırtlamış olurdu.